محاکمه صدام در ۱۹ اکتبر ۲۰۰۵ شروع شد و حدود یک سال بعد با حکم اعدام او پایان یافت.

 این حکم در پنجم نوامبر اعلام شد و در ۲۶ دسامبر پس ازتایید نهایی به حالت قابل اجرا در آمد.

مردم عراق این روزها شادند اما ایا این شادی با وجود نظامیان امریکایی و انگلیسی پایدار خواهد بود؟

جورج بوش، رییس جمهوری آمریکا روزگاری در برابر انبوه انتقاداتی که در مورد عدم موفقیت وی در یافتن تسلیحات
کشتار جمعی در عراق می‌شد، همان تسلیحاتی که توجیه‌گر حمله به این کشور بود، گفته بود: چه کسی می‌تواند ادعا کند
جهان بدون صدام جهان بهتر و امن‌تری نیست؟ 

عراق بدون صدام اما در گذر زمان نه برای آمریکایی‌ها جهانی امن‌تر ساخت و نه برای شهروندان عراقی.خیزش گروه‌های

تروریستی در کشوری فاقد دولت مرکزی نیرومند باعث شد تا عراق تبدیل به بهشت تروریست‌ها شود و جهنم و قتلگاه
شهروندان عراقی و البته نظامیان ائتلاف. بدین ترتیب هر ماه بیش از ماه قبل قربانی می‌گرفت و رسانه‌ها به صورت
خودکار در روزهای پایانی هر ماه یک تیتر را تکرار می کردند «خونبارترین ماه برای آمریکا‍!» 

صدور حکم اعدام صدام هم در شرایطی که به باور بسیاری با تعجیل فراوان و با هدف پوشاندن شکست‌های آمریکا در
عراق و در نهایت یاری رساندن به جمهوری‌خواهان در آستانه انتخابات کنگره صورت گرفت، چندان برای جمهوری
خواهان خوش یمن نبود و تلخ‌ترین شکست 15 سال اخیر را برای آنها رقم زد. در چنین شرایطی آیا می‌توان انتظار
داشت اعدام صدام به بازسازی اردوگاه از هم پاشیده جمهوری‌خواهان بیانجامد و با برداشتن ننگ شکست در بازگرداندن
آرامش به عراق، محافظه‌کاری دیگر را روانه کاخ سفید کند؟ 

صدام اکنون به تاریخ پیوسته است و این بار بازهم بوش ابراز شادمانی کرده و

اعدام صدام را ورود عراق به دورانی نو خوانده است. این بار ابراز شادمانی بوش

چه هزینه‌ای را به عراقی‌ها تحمیل خواهد کرد؟